Με πολύ χαρά φέρνουμε το νέο κουτάβι στο σπίτι μας και είμαστε έτοιμοι να του προσφέρουμε ότι χρειάζεται προκειμένου να είναι χαρούμενο που βρίσκεται μαζί μας.
Αυτό λοιπόν είναι το πρώτο μας μέλημα. Τι θέλει ένα κουτάβι για να είναι ευτυχισμένο? Θέλει αγάπη, χάδια, αγκαλιές, να κοιμάται μαζί μας για να μην μένει μόνο του το βράδυ και κλαίει, παιχνίδι κ.α. Εμείς του τα προσφέρουμε όλα αυτά απλόχερα, έχοντας ήσυχη τη συνείδησή μας ότι κάνουμε το καλύτερο δυνατό….
Περνώντας όμως ο καιρός και μεγαλώνοντας το κουτάβι, αντί να λάβουμε πίσω αυτό που δώσαμε, συνειδητοποιούμε ότι έχουμε ένα ζώο το οποίο μας καταστρέφει τα πάντα, μας δαγκώνει, μας γρυλίζει όταν πάμε να το ενοχλήσουμε, κάνει τσίσα παντού και σε ορισμένες περιπτώσεις δεν μας αφήνει να ξαπλώσουμε στο ίδιο μας το κρεβάτι ή να χαλαρώσουμε στον καναπέ μας μετά από μία δύσκολη μέρα.
Γιατί όμως συμβαίνει αυτό?
Το λάθος που κάνουν σχεδόν όλοι οι ιδιοκτήτες, εν αγνοία τους, είναι ότι φέρονται στο κουτάβι σαν να είναι μωρό παιδί. Η συμπεριφορά όμως αυτή φέρνει τα αντίθετα αποτελέσματα, καθώς στο μυαλό του σκύλου μεταφράζεται ως αδυναμία χειρισμού των καταστάσεων, άρα και αδυναμία ανάληψης της αρχηγίας του ιδιοκτήτη. Αυτό έχει σαν αποτέλεσμα το ζώο να βγαίνει μπροστά από εμάς υποδηλώνοντας την κυριαρχία του μέσω διαφόρων συμπεριφορών (γάβγισμα, δάγκωμα, γρύλισμα κλπ).
Αυτό που χρειάζεται να κάνουμε εμείς, είναι να δηλώσουμε από την αρχή τους κανόνες μας, για το τι επιτρέπεται δηλαδή να κάνει το ζώο και τι όχι μέσα στο σπίτι και να έχουμε την αντίστοιχη αντιμετώπιση. Δηλαδή επιβράβευση όταν κάνει κάτι καλό και τιμωρία όταν κάνει κάτι κακό. Ιδιαίτερη προσοχή χρειάζεται η τιμωρία, καθώς η χρήση βίας στα σκυλιά και δεν είναι αποτελεσματική γι αυτό που θέλουμε να πετύχουμε, αλλά και δεν αρμόζει σαν συμπεριφορά σε ανθρώπους που πραγματικά αγαπάνε τα κατοικίδιά τους.
Εάν αποφασίσουμε να διαχειριστούμε την κατάσταση μόνοι μας, υπάρχει ο κίνδυνος να μην καταφέρουμε να πλάσουμε τον χαρακτήρα του ζώου μας σωστά, πράγμα που σημαίνει ότι ενδέχεται να κάνουμε τα πράγματα χειρότερα, αφού δεν θα είμαστε σε θέση να αντιμετωπίσουμε κάτι που ενδεχομένως εμφανιστεί σαν συμπεριφορά από το ζώο και να δεν αναφέρεται στα βιβλία εκπαίδευσης.
Υιοθετώντας ή αγοράζοντας ένα κουτάβι, εάν η απόφασή μας ήταν συνειδητοποιημένη και όχι παρορμητική, υπολογίζουμε και το κόστος της εκπαίδευσης την οποία θα πρέπει να την ξεκινήσουμε από νωρίς, όταν δηλαδή το ζώο μας είναι 3 μηνών περίπου, προκειμένου να έχουμε ένα άριστο και άρτιο αποτέλεσμα το συντομότερο δυνατό.
Να θυμάστε ότι όταν έχουμε «κυριαρχήσει» στο σκύλο μας, αυτός μας λατρεύει και είναι ευτυχισμένος. Όταν δεν μπορούμε να τα καταφέρουμε, το ζώο ψάχνει τρόπους να γίνει αρχηγός γιατί το ίδιο δεν αισθάνεται ασφάλεια δίπλα μας.